شیمی سبز چیست و چه کاربردی دارد؟

شیمی یکی از علوم اساسی و پرکاربرد در زندگی روزمره انسانهاست که از تولید مواد اولیه صنعتی گرفته تا داروهای درمانی و محصولات مصرفی، نقش بیبدیلی ایفا میکند. با این حال، پیشرفتهای شیمی در طول زمان به همراه مزایای فراوان، چالشهای زیستمحیطی و سلامتی جدی نیز به همراه داشته است. تولید آلایندههای مضر، مصرف بالای انرژی و استفاده از مواد شیمیایی خطرناک از جمله مشکلاتی هستند که انسان و محیط زیست با آن روبهرو هستند. در این میان، شیمی سبز به عنوان یک رویکرد نوآورانه پا به عرصه گذاشته است تا این مشکلات را به حداقل برساند. شیمی سبز با هدف کاهش آسیبها و بهبود فرآیندهای شیمیایی، گامی مهم در مسیر حفظ محیط زیست و سلامت بشر برداشته است.
ما امروز در شیمی داکس قصد داریم ابتدا به این بپردازیم که شیمی سبز چیست و چه کاربردهایی دارد. سپس با هم نگاهی دقیقتر به اصول ۱۲گانه شیمی سبز خواهیم داشت و اهمیت هر یک را بررسی میکنیم. پس با ما همراه باشید تا دنیای شیمی سبز را بهتر بشناسیم.
شیمی سبز چیست؟
شیمی پایدار یا شیمی سبز (Green chemistry) شاخهای از علم شیمی است که با هدف کاهش اثرات منفی فرآیندها و محصولات شیمیایی بر محیط زیست و سلامت انسان توسعه یافته است. این رویکرد بر طراحی و تولید مواد و فرآیندهایی تمرکز دارد که مصرف انرژی را بهینه کرده، استفاده از مواد خطرناک را کاهش داده و پسماندها و آلایندهها را به حداقل میرساند. شیمی سبز نهتنها به حفظ محیط زیست کمک میکند، بلکه راهکارهای اقتصادیتر و پایدارتری برای صنایع مختلف ارائه میدهد.
در واقع شیمی سبز از ترکیب ایدههای نوآورانه و تلاشهای تحقیقاتی مانند اقتصاد اتمی و تجزیه و تحلیل در دهههای منتهی به سال ۱۹۹۰ شکل گرفته است. این رویکرد در پاسخ به نگرانیهای روزافزون درباره آلودگی شیمیایی و کاهش منابع طبیعی به وجود آمده است. توسعه شیمی سبز در اروپا و ایالات متحده با تغییر استراتژیهای مقابله با مشکلات زیستمحیطی همراه بوده است.
اصول 12 گانه شیمی سبز
همان طور که گفتیم ؛ شیمی سبز که در دهه ۱۹۹۰ به عنوان پاسخی به چالشهای زیستمحیطی شکل گرفت، رویکردی نوین برای طراحی فرآیندها و محصولات شیمیایی بود که تأثیرات منفی بر محیط زیست را به حداقل میرساند. این حرکت علمی در سال ۱۹۹۸ به نقطه عطفی رسید، درست در زمانی که پل آناستاس و جان وارنر اصول ۱۲گانه شیمی سبز را معرفی کردند. این اصول به عنوان راهنمایی برای دانشمندان و صنعتگران، بهینهسازی مصرف منابع و کاهش پسماندها را هدف قرار داده است. در ادامه این اصول را با هم مرور میکنیم:
- پیشگیری از تولید پسماند: بهتر است از تولید پسماند جلوگیری شود تا اینکه بعداً آن را تصفیه کنیم.
- تمرکز بر اقتصاد اتمی: روشهای سنتز باید به گونهای طراحی شوند که حداکثر مقدار مواد اولیه در محصول نهایی به کار رود.
- استفاده از سنتزهای شیمیایی کم خطر: روشهای سنتز باید به گونهای طراحی شوند که از موادی با کمترین میزان سمیت برای انسان و محیط زیست استفاده شود. این اصل به این معنی است که باید مواد ایمن جایگزین مواد سمی کنیم.
- طراحی مواد ایمنتر: تمرکز باید بر تولید موادی برود که برای محیط زیست و سلامت انسان بیخطر باشند.
- کاهش مصرف حلالها: استفاده از مواد جانبی (مانند حلالها و عوامل جداکننده) باید در صورت امکان حذف شود و در صورت لزوم از مواد بیخطر استفاده شود.
- بهینهسازی مصرف انرژی: فرایندهای شیمیایی باید به گونهای طراحی شوند که کمترین میزان انرژی را مصرف کنند و تا حد امکان باید از منابع تجدید پذیر استفاده شود.
- استفاده از مواد اولیه تجدیدپذیر: در ادامه اصل قبلی، این اصل تاکید بر جایگزینی مواد اولیه تجدید پذیر به جای منابع و مواد اولیه فسیلی دارد.
- کاهش مشتق سازی: از مراحل غیرضروری در سنتز (مانند استفاده از گروههای محافظ) باید پرهیز شود، زیرا این مراحل باعث افزایش پسماند میشوند.
- کاتالیزگرها به جای واکنشدهندهها: استفاده از کاتالیزگرها به جای واکنشگرهای استوکیومتری برای افزایش کارایی و کاهش ضایعات.
- طراحی برای تجزیه پذیری: محصولات شیمیایی باید به گونهای طراحی شوند که پس از استفاده به مواد بیخطر تجزیه شوند و در محیط زیست تجمع نکنند.
- تحلیل در زمان واقعی برای پیشگیری از آلودگی: روشهای آنالیز باید به گونهای توسعه یابند که امکان پایش بلادرنگ فرایندها را فراهم کنند و از تشکیل مواد خطرناک جلوگیری کنند.
- استفاده از مواد ایمنتر برای کاهش خطرات: مواد و فرایندهای شیمیایی باید به گونهای طراحی شوند که خطر حوادث شیمیایی مانند انفجار، آتشسوزی و انتشار مواد شیمیایی را به حداقل برسانند.
مزایای شیمی سبز
خب حالا که با شیمی سبز و اصول 12 گانه آن آشنا شدید، بیایید بررسی کنیم و ببینیم که این رویکرد، اصلا چه مزایایی دارد؟
شیمی سبز با کاهش تولید پسماندها و مواد شیمیایی خطرناک، تأثیر چشمگیری بر کاهش آلودگی محیط زیست داشته است. این رویکرد با بهینهسازی فرآیندهای شیمیایی و جایگزینی مواد سمی با مواد ایمنتر، توانسته است از تخریب منابع طبیعی جلوگیری کرده و به حفظ تعادل زیستمحیطی کمک کند. استفاده از مواد اولیه تجدیدپذیر و طراحی محصولات سازگار با محیط زیست، گامی بزرگ در جهت حفاظت از منابع طبیعی و کاهش وابستگی به منابع فسیلی است.
یکی دیگر از مزایای مهم شیمی سبز، بهبود سلامت انسان است. با حذف یا کاهش مواد شیمیایی سمی در تولید محصولات، خطر تماس مستقیم یا غیرمستقیم انسان با این مواد به میزان قابل توجهی کاهش مییابد. همچنین، شیمی سبز از نظر اقتصادی نیز مزایای چشمگیری ارائه میدهد. کاهش هزینههای مرتبط با تصفیه پسماندها، صرفهجویی در مصرف انرژی، و بهرهگیری از فرآیندهای کارآمدتر، باعث شده است این رویکرد نه تنها از نظر زیستمحیطی بلکه از نظر مالی نیز جذاب باشد.
کاربردهای شیمی سبز
در ادامه با 6 تا از مهمترین کاربردهای شیمی سبز آشنا خواهیم شد.
1. تولید مواد شیمیایی سازگار با محیط زیست
یکی از اصلیترین کاربردهای شیمی سبز، تولید مواد شیمیایی با حداقل اثرات زیستمحیطی است. این مواد به گونهای طراحی میشوند که در طول چرخه عمر خود، از تولید تا مصرف و تجزیه، کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کنند. برای مثال، پلاستیکهای زیستتخریبپذیر که از منابع تجدیدپذیر ساخته میشوند، جایگزین پلاستیکهای سنتی شدهاند و به کاهش آلودگی ناشی از زبالههای پلاستیکی کمک میکنند یا به عنوان مثال، تولید پلیلاکتیکاسید (PLA) از منابع تجدیدپذیری مانند ذرت، جایگزینی پایدار برای پلاستیکهای فسیلی به شمار میرود و در صنایع بستهبندی و ظروف یکبار مصرف کاربرد دارد.
2. بهبود فرآیندهای تولید صنعتی
شیمی سبز با ارائه روشهای نوآورانه، فرآیندهای تولید صنعتی را بهینه میکند. استفاده از کاتالیزگرهای پیشرفته و طراحی واکنشهایی با کارایی اتمی بالا، باعث کاهش ضایعات و مصرف انرژی در صنایع شیمیایی شده است. این بهبودها نه تنها از نظر زیستمحیطی مفید هستند، بلکه هزینههای تولید را نیز کاهش میدهند. برای نمونه، استفاده از کاتالیزگرهای آنزیمی در تولید بیودیزل باعث کاهش ضایعات و افزایش بهرهوری شده است.
3. توسعه داروهای ایمنتر و مؤثرتر
در صنایع داروسازی، شیمی سبز نقش مهمی در تولید داروهای ایمنتر و با کیفیتتر ایفا کرده است. این روشها از مواد اولیه کمخطر و فرآیندهای تولید پاکتر استفاده میکنند که منجر به کاهش ضایعات شیمیایی در طول تولید دارو میشود. علاوه بر این، طراحی داروهایی با قابلیت تجزیهپذیری زیستی به کاهش آلودگیهای ناشی از داروها در طبیعت کمک کرده است. برای مثال، تولید داروی ایبوپروفن با استفاده از فرآیندهای بهینهشده شیمی سبز، ضایعات شیمیایی را تا ۷۵ درصد کاهش داده و هزینههای تولید را پایین آورده است.
4. کاهش استفاده از حلالهای خطرناک
یکی از دستاوردهای مهم شیمی سبز، کاهش یا حذف استفاده از حلالهای خطرناک در فرآیندهای شیمیایی است. حلالهای سنتی معمولاً قابل اشتعال و سمی هستند، اما با جایگزینی آنها با حلالهای ایمنتر یا روشهای بدون حلال، خطرات زیستمحیطی و بهداشتی کاهش یافته و ایمنی فرآیندها افزایش یافته است. برای مثال، در تولید برخی مواد شیمیایی صنعتی، آب به جای حلالهای آلی مضر استفاده میشود که ایمنی و پایداری بیشتری را فراهم میکند.
5. استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر در صنایع شیمیایی
شیمی سبز در راستای کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی را در فرآیندهای شیمیایی تشویق کرده است. این روشها باعث کاهش انتشار گازهای گلخانهای و حفظ منابع غیرتجدیدپذیر میشوند و به پایداری زیستمحیطی کمک میکنند. به عنوان مثال، تولید هیدروژن بهعنوان سوخت پاک با استفاده از انرژی خورشیدی، نمونهای از کاربرد این فناوری است که به کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی کمک میکند.
6. کشاورزی پایدار و تولید کودهای زیستی
شیمی سبز در کشاورزی نیز کاربردهای گستردهای دارد. با تولید کودها و آفتکشهای زیستی که تأثیرات منفی کمتری بر خاک و محیط زیست دارند، کشاورزی پایدارتر و باکیفیتتری امکانپذیر شده است. این محصولات به حفظ سلامت خاک و کاهش آلودگی منابع آب کمک کرده و محصولات کشاورزی سالمتری ارائه میدهند.بع عنوان نمونه، کودهای مبتنی بر نیتروژن تثبیتشده از میکروارگانیسمها، جایگزین سالمتری برای کودهای شیمیایی هستند و به کاهش آلودگی خاک و آبهای زیرزمینی کمک میکنند.
موضوعات شیمی سبز و محیط زیست
شیمی سبز در محیط زیست به موضوعات مختلفی میپردازد که هدف اصلی آنها کاهش اثرات منفی فعالیتهای شیمیایی بر طبیعت و ارتقای پایداری زیستمحیطی است. برخی از این موضوعات شامل موارد زیر هستند:
- کاهش آلودگی آب و خاک: شیمی سبز با توسعه روشهایی برای حذف آلودگیهای شیمیایی از آب و خاک، نقش مهمی در حفاظت از این منابع حیاتی ایفا میکند. برای مثال، استفاده از جاذبهای زیستی برای حذف فلزات سنگین از آب، راهکاری پایدار برای کاهش آلودگی منابع آبی است.
- کاهش انتشار گازهای گلخانهای: یکی از موضوعات کلیدی شیمی سبز، کاهش انتشار گازهای گلخانهای از طریق استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر و طراحی فرآیندهای کمکربن است. برای مثال، تولید سوختهای زیستی از منابع گیاهی باعث کاهش انتشار دیاکسید کربن در مقایسه با سوختهای فسیلی میشود.
- مدیریت ضایعات شیمیایی: شیمی سبز به مدیریت کارآمدتر ضایعات شیمیایی کمک میکند. تولید مواد زیستتخریبپذیر و بازیافت مواد شیمیایی خطرناک، از جمله روشهایی است که اثرات زیستمحیطی ضایعات را کاهش میدهد.
- جایگزینی مواد خطرناک با مواد بیضرر: یکی از محورهای شیمی سبز، جایگزینی مواد شیمیایی خطرناک با مواد ایمنتر است. برای مثال، استفاده از ترکیبات طبیعی بهجای آفتکشهای شیمیایی، علاوه بر کاهش آسیب به محیط زیست، سلامت انسان و دیگر موجودات زنده را نیز حفظ میکند.
- طراحی محصولات زیستتخریبپذیر: تولید مواد و محصولات زیستتخریبپذیر یکی دیگر از موضوعات کلیدی شیمی سبز است. این محصولات پس از مصرف، بدون آسیب به طبیعت تجزیه میشوند و به چرخه طبیعی بازمیگردند، مانند ظروف یکبار مصرف ساختهشده از پلیمرهای طبیعی.
- استفاده از منابع تجدیدپذیر: شیمی سبز به بهرهگیری از منابع تجدیدپذیر تأکید دارد. استفاده از مواد اولیه گیاهی بهجای منابع فسیلی، مانند تولید پلاستیکهای زیستی، نمونهای از این تلاشها است که به کاهش مصرف منابع محدود و غیرتجدیدپذیر کمک میکند.
جمع بندی
شیمی سبز بهعنوان رویکردی نوین در علم شیمی، راهکاری برای کاهش آسیبهای زیستمحیطی و ایجاد تعادلی پایدار میان پیشرفت صنعتی و حفاظت از طبیعت ارائه کرده است. با تمرکز بر کاهش استفاده از مواد خطرناک، مدیریت بهینه منابع، و طراحی فرآیندها و محصولات سازگار با محیط زیست، این علم به بهبود کیفیت زندگی انسانها و کاهش اثرات منفی فعالیتهای شیمیایی کمک شایانی کرده است. اصول 12گانه شیمی سبز بهعنوان راهنمایی جامع، ابزاری ارزشمند برای هدایت صنایع و محققان بهسوی توسعه پایدار محسوب میشوند.
کاربردهای گسترده شیمی سبز در تولید مواد ایمنتر، بهبود فرآیندهای صنعتی، کاهش آلودگی، و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر نشان میدهد که این رویکرد میتواند راهحلی مؤثر برای بسیاری از چالشهای زیستمحیطی امروز باشد. در نهایت، پذیرش و گسترش شیمی سبز در تمامی بخشهای صنعتی و تحقیقاتی، گامی ضروری برای ساختن آیندهای پایدار و حفظ محیط زیست برای نسلهای آینده خواهد بود.
منبع: شیمی داکس